बाबु आमाको मन छोरा छोरी माथी अनि छोरा छोरिको मन ढुङा माथी ।।
यो संसार श्वार्थी लाग्दैछ आजकल । सम्बन्ध हरु भनेको पनि त्यस्तै रहेछन । हाम्रो समाज मा अजै पनि पुरुष प्रधान समाज हो । मैले यो भनेर महिला लाई महत्व नदिएको होईन । यदी त्यस्तो बुज्नुभयो भने, त्यो गलत बुझाई हुनेछ । हामी आधुनिकता को नाममा आफ्नो धर्म अनि संस्कृती को अपहेलना गरिरहेका छौ । हामी आफ्नो कर्तब्य देखी भागिरहेका छौ । बाबु आमाको मन छोरा छोरी माथी अनि छोरा छोरिको मन ढुङा माथी भन्ने सुनेको थिए । आजकल त्यस्तै देख्दैछु । हुनत छोरा छोरी ले आफ्नो कर्तब्य पुरा नगर्नु मा, धेरै दोष बाबु आमाको पनि छ जस्तो लाग्छ । अजै पनि छोरा नजन्मिदा सम्म बच्चा जन्माउने प्रचलन हाम्रो समाज मा छ । तर आमा बाबु को बुढेशकालको आशाको केन्द्र बनेका छोरा छोरीले बुढेसकालमा वास्ता नगरिदिदा कस्तो होला ? ?
त्यस्तै देखे मैले गयको शनिबार .........
सधै अफिस जानुपर्ने, घर बस्ने भनेको त्यही एक दिन शनिबार त हो नि । भूकम्पले गर्दा आहिले, यो बर्षात को समयमा भुकम्प पिडित हरु एक पाल मुनी बस्नु परेको छ । कतिले त्यही एक पाल सम्म पनि पाउनुभएको छैन । हरेक दिन पत्रीका पढ्छु ......
पहिले देखी सोच्दै आयको थिए, म पनि केहि सहयोग गर्न सक्छु नि ! त्यसैले गयको शुक्रबार सोचे भोली कही सहयोग गर्न जान्छु।
जान त जाने तर पनि मेरो कही जानु अगि कसैसँग सोध्ने बानी बसेको थियो ।
पहिले सोध्नु थियो .................
दिउसो सोधे ।
बेलुका मेरो आदरणिय मामा शिब भुजेल लाई कल गरे ।
मामा आराम हुनुहुन्छ ? ? अँ ठिकै छ भाँन्जा । अनि घरमा नि ? ? मैले पुन सोधे ।
अँ ठिकै छ ।
मामा आस्थाइ घर बनाउने कार्याक्रम चलिनै रहेको छ नि ? ? मैले कुरालाई लामो नगरि मेरो आफ्नो कुरामा लागे । मामा आस्थाइ घर निर्माण मा हुनुहुन्छ भन्ने मैले उहाँको फेसबुक बाट थाहा पाएको थिए ।
अँ चलिरहेछ ।
कता हुनुहुन्छ आज ? ?
आज ललितपुर तिर छौ ।
भोली कता को प्लान छ त ? ?
किन भान्जा ? ?
भोली शनिबार छ म पनि आउछु । मैले भने,
हुन्छ नि त, तर भोली कहाँ हुन्छ भोली बिहान थाहा हुन्छ ।
हुन्छ मामा म भोली कल गर्छु, भोली भेटौला । मैले फोन राखे ।
म यो प्रसङ्ग म पनि आस्थाइ टहरा निर्माण मा संलग्न भए भनेर भन्नको लागी जोडिरहेको छैन ।
भोलिपल्ट बिहान ७ बजे म मामाले भनेको ठाँउ पुगे ।
त्यहाँ बाट हामी आस्थाइ घर निर्माण को लागी निर्माण स्थल तर्फ गयौ ।
हामी एक बृद आमाको लागी घर बनाउदै थियौ । स्थानियको सहयोग पनि हामिलाई मिलेको थियो । आमाको घर भूकम्पले पुर्ण रुपमा भत्कियको थियो । मलाई ला यो हामिले उपयुक्त ब्यक्तिको लागी काम गरिरहेका छौ । काम गर्ने क्रममा थाहा भयो हामी जसको लागी घर निर्माण गरिरहेका थियौ उक्त आमाको दश जना सन्तान रहेछन । आठ जना छोरा अनि दुइ जना छोरी । सबैको बिहे भैसकेको रहेछ । को कहाँ थिए थाहा भएन, तर त्यहाँका स्थानिय बाट थाहा भयो कि सबै छोराहरु एक सम्पन्न अनि सुखी जिवन बिताइरहेका छ्न । आमालाई कुनै छोराले रेखादेख नगर्ने कुरा पनि थाहा भयो । त्यहिको एक स्थानिय बुवा ले झुट बोली एक छोरालाई त्यहाँ बोलाउनु भयो । जती बेला सम्ममा हामीले घर निर्माण गरिसकेका थियौ । त्यहाँ आएका छोरा पनि एक सम्पन्न ब्यक्ती थिए । आखिर किन मार्दैछन त्यो न्यानो आमाको माया ? ? अनि किन भाग्दैछन आफ्नो कर्तब्य देखी ? ? सँगै त राखेनन राखेनन ति दश सन्तानले हरेकले महिना को १००० दिय पनि सुखी त हुने थियो नि उक्त आमाको जिवन यापन । मलाई भूकम्प पिडितको लागी घर बनाएको भन्दा पनि एक छोरा छोरी पिडितको लागी बनाएको जस्तो महसुस भयो । जो ७० बर्षको उमेरमा आफ्नो सास जिनतीन जोगाईरहनु भएको थियो ।
आशा अनि कामना गर्छु, कोही परिवार सँग अलग हुनु नपरोस्, कसैले नबिर्सुन आफ्नो दायित्व अनि आफ्नो कर्तब्य । कुनै बृद आमा बुवा आफ्नो छोरा छोरी बाट बुढेसकालामा अलग बस्नु नपरोस ।
अनि गलत साबित होस बाबु आमाको मन छोरा छोरी माथी अनि छोरा छोरिको मन ढुङा माथी । । ।
0 comments:
Post a Comment